وزن: هدف اصلی مهندسین KTM به هنگام تهیه مدل‌های سری SX (دوزمانه و چهار زمانه) آن بود که این محصولات در مقایسه با نسل قبل از خود کاهش وزن چشمگیری داشته باشند؛ و اما نتیجه کوشش‌های آنها به گونه ای است که مدل کنونی SX-F ، باریک‌ترین و سبک‌وزن‌ترین موتورسیکلت‌های مسابقات به شمار می رود. با وجود اینکه این محصولات 4 زمانه به طور استاندارد مجهز به استارتر الکتریکی هستند، وزن آنها همچنان کمتر از رقبا است.
بدنه: بدنه پیشرفته و سبک این موتورسیکلت که از فولاد آلیاژی کروم-مولی (کرومیوم-مولیبدنوم) ساخته شده است، شرایط را برای هدایت آسان و باورنکردنی موتورسیکلت، فرمانپذیری دقیق در پیچ ها، و تعادل عالی فراهم کرده است. همچنین سفتی پیچشی (torsional rigidity) زیاد و سفتی طولی (longitudinal stiffness) کم آن باعث می‌شود که انرژی‌ای که در سیستم‌های تعلیق جلو و عقب ایجاد می‌شود، یا به عبارت دیگر جهش‌ها و ضربه‌های حاصل از دست اندازها، بهتر جذب گردد. مختصر آنکه، راحتی موتورسوار بیشتر و خستگی‌اش کمتر خواهد بود. مهارهای (stays) آلومینیومی سبک سر انجین که از کناره متصل شده‌اند (یعنی اتصال میان سرسیلندر و بدنه) به پیچیدن‌های دقیق و کاهش لرزه‌های موتورسیکلت کمک می‌کنند. به رغم دشواری گنجاندن این کارکردها و خصوصیات، مهندسین شرکت موفق شدند تا وزن بدنه را در مقایسه با سبک ترین بدنه‌های رقیب، یک کیلوگرم سبک‌تر نگه دارند. علاوه بر این، طراحی بدنه به گونه‌ای است که ضمن آسان‌تر شدن سرویس و تعمیرات بدنه، فضای بیشتری برای مخزن سوخت و سایر اجزاء فراهم شده است. از دیگر خصوصیات این موتورسیکلت، یک شاسی تحتانی از جنس آلومینیوم ساخته شده است و کمتر از یک کیلوگرم وزن دارد.
جاپایی‌ها: طراحی جاپایی‌های پیشرفته "با جذب کم آلودگی" به گونه‌ای است که حتی در گل‌و‌لای عمیق هم لابلای لولای جاپایی انباشته از گل نمی‌شود. آیا می‌خواهید که پوزیشن سواری‌تان ارتفاع بیشتری داشته باشد؟ در این صورت کافی است که جاپایی‌ها مدل‌های EXC سال 2018 که 6 میلی‌متر بلندتر از مدل‌های SX هستند را نصب کرده و به جای جاپایی‌های سری SX از آنها استفاده کنید.
بارندگی باعث شد که یک بخش 50 کیلومتری از مسیر مرحله یازدهم غیر قابل استفاده شده و آن را از مسابقه حذف کنند. از پیش انتظار می رفت که مرحله یازدهم صحنه رویدادهای دراماتیک و سرنوشت‌سازی باشد. این مرحله‌ای بود پیچیده و جامع و متنوع، چرا که هم با دشواری‌های مسیریابی – بخصوص در ابتدای مسیر- همراه بود که حواس‌جمعی کامل موتورسوارها و راننده‌ها را می‌طلبید و هم در یک سوم انتهایی، یک پهنه گسترده از تپه‌های شنی داشت که کسانی چون سم ساندرلند و ناصرالعطیه به خوبی از پسشان برآمدند، هرچند که رقبا نیز کم نیاوردند.
انتظار نمی‌رفت که رقابت در دسته موتورسیکلت به جدالی برای بقاء تبدیل شود. در صدر جدول رده‌بندی، چهار راکب هوندا که سم ساندرلند را در محاصره خود گرفته بودند برای حفظ موقعیت برتر خود نیازی به سرعت‌های آنچنانی نداشتند. در مرحله امروز (مرحله دهم) نیز کسی از آنها انتظار سواری بی‌محابا نداشت ... اما ناچو کورنخو پس از از پشت سر گذاشتن 252 کیلومتر دچار سانحه شد (نگاه کنید به بخش «ضربه‌ای خردکننده») و نهایتا ریکی برابک این مرحله را برد و در رده بندی سراسری به جایگاه دوم ارتقاء یافت (نگاه کنید به بخش عملکرد درخشان روز). یادی هم کنیم از کوین بناویدس که با 1 دقیقه و 4 ثانیه اختلاف صدرنشین است...
مسیر مخصوص مرحله نهم از ساحل آغاز شده، نئوم را دور زده و بار دیگر به ساحل می‌رسد. از نمای بالا، دریای نیلی و سایه‌روشن‌های قهوه‌ای‌رنگ شن‌های ساحل تمایزی چشم‌نواز دارند اما آنچه شرکت‌کنندگان رالی از روی زمین و از دریچه کلاه‌های ایمنی‌شان می‌دیدند صخره‌های میانه راه و رَد درهم و برهم خودروها و موتورسیکلت‌ها در انتهای مسیر بود. کارلوئس ساینز و ناصر العطیه اتلاف وقت داشتند اما مهارت‌های مسیریابی ناچو کورنخو در جاهایی که استراتژی بسیار مهم‌تر از تکنیک و سرعت بود به نفع‌اش تمام شد. مناظر شگفت این مسیر مخصوص 465 کیلومتری انسان را به آرامش دعوت می‌کند و برنده‌های این مرحله نیز کسانی بودند که این را از دل و جان درک کردند.
